Crew project

Ο εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο μπορεί να οριστεί ως μια επιθετική, εσκεμμένη και επαναλαμβανόμενη πράξη που πραγματοποιείται από μια ομάδα ή μεμονωμένα, που εκτελείται με ηλεκτρονικά μέσα όπως κινητά τηλέφωνα ή το Διαδίκτυο, εναντίον ενός θύματος που δεν μπορεί εύκολα να υπερασπιστεί τον εαυτό του (Slonje, Smith και Frisén, 2013 ).

Ο εκφοβισμός, γενικά, διαχωρίζεται από άλλες επιθετικές συμπεριφορές που βασίζονται σε δύο πτυχές. Η πρώτη είναι η επανάληψη, όπως αναφέρεται στον παραπάνω ορισμό, και η δεύτερη είναι η ανισορροπία ισχύος. Συνήθως, η πρόθεση του δράστη δεν είναι να επαναλάβει την καταχρηστική πράξη, αλλά λόγω της υπερβολικής χρήσης της τεχνολογίας, αυτό μπορεί να περάσει τον έλεγχό του. Για παράδειγμα, μια εικόνα με προσβλητικό περιεχόμενο μπορεί να αναρτηθεί στο Διαδίκτυο μία φορά, αλλά κατά συνέπεια μπορεί να κοινοποιηθεί πολλές φορές από άλλα άτομα, όχι από τον αρχικό δράστη. Με αυτόν τον τρόπο η επανάληψη είναι αναπόφευκτη και η αμηχανία βιώνεται πολλές φορές από το θύμα.

Όσον αφορά την ανισορροπία δυνάμεων όσον αφορά τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο, δεν αναφέρεται απαραιτήτως στη σωματική ή ψυχολογική «αδυναμία», αλλά επίσης στην έλλειψη γνώσεων στις ΤΠΕ ή/και στις προσφορές ανωνυμίας στον κυβερνοχώρο (Slonje, Smith και Frisén, 2013). Μελέτες που έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής, δείχνουν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ μαθητών με προηγμένες γνώσεις ΤΠΕ και πραγματοποιημένων, παραβατικών, διαδικτυακών δραστηριοτήτων. Όσον αφορά την ανωνυμία, συνήθως το θύμα δεν γνωρίζει την ταυτότητα του δράστη και, ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά (Slonje, Smith and Frisén, 2013).

Κίνητρα

Τα κίνητρα του διαδικτυακού εκφοβισμού θα μπορούσαν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: εσωτερικά και εξωτερικά. Τα εσωτερικά κίνητρα περιλαμβάνουν θυμό, ζήλια, πρόθυμο να εκδικηθεί ή ακόμα και πλήξη (Slonje, Smith and Frisén, 2013). Αυτά μπορεί επίσης να υποδηλώνουν προβληματικές οικογενειακές υποθέσεις. Επιπλέον, η συμπεριφορά στον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο μπορεί να καλύψει την ανάγκη επιβολής εξουσίας (Nika, Gioldasi και Vitta, 2017). Όσον αφορά τα εξωτερικά κίνητρα, αυτά μπορεί να είναι είτε η πιθανή απουσία σοβαρών συνεπειών εναντίον του δράστη είτε το γεγονός ότι ο δράστης μπορεί να είναι απρόθυμος ή φοβισμένος να προχωρήσει σε μια πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση με το πιθανό θύμα (Slonje, Smith και Frisén, 2013) .

Συνέπειες

1. Το θύμα και ο δράστης κατά καιρούς βιώνουν αρνητικά συναισθήματα όπως θυμό, θλίψη, άγχος, αμηχανία, φόβο, αυτοεκτίμηση και έλλειψη αυτοεκτίμησης.
2. Όσον αφορά το σχολικό πλαίσιο, έχουν παρατηρηθεί αρνητικές συγκεντρώσεις, κακή ακαδημαϊκή απόδοση αλλά και απουσία από το σχολείο (haveléglová και Cerna, 2011).
3. Τα θύματα μπορούν να αισθάνονται τόσο αβοήθητα, μοναχικά, αμήχανα και απελπισμένα που μπορεί να αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν.
4. Τόσο τα θύματα όσο και οι δράστες μπορεί να περιθωριοποιηθούν κοινωνικά και, ως εκ τούτου, τα προαναφερθέντα συναισθήματα εντείνονται.
5. Τα θύματα μπορεί να μην προσπαθήσουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους επειδή πιστεύουν ότι αυτή η καταχρηστική συμπεριφορά είναι «φυσιολογική» ή αναμενόμενη ή ότι την αξίζουν, όταν αισθάνονται κατώτεροι (Šléglová και Cerna, 2011).

Τρόποι αντιμετώπισης

1. Είναι πολύ σημαντικό τόσο οι έφηβοι όσο και οι ενήλικες να ενημερώνονται και να γνωρίζουν την ασφάλεια του Διαδικτύου και τις λειτουργικές διαφορές μεταξύ πολλών μέσων τεχνολογίας (Olweus, 2012).
2. Άλλες πρακτικές λύσεις εμποδίζουν άγνωστα άτομα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αλλάζουν συχνά κωδικούς πρόσβασης και ονόματα χρήστη.
3. Ζητήστε βοήθεια από ένα οικείο άτομο ή έναν ειδικό (Slonje, Smith and Frisén, 2013). Πείτε για μια κακή εμπειρία που περνάτε ή περάσατε στο παρελθόν και μοιραστείτε τα συναισθήματά σας. Αυτό θα σας βοηθήσει να αισθανθείτε πιο ανακουφισμένοι και θα σας βοηθήσει να βρείτε ευκολότερα μια λύση.
4. Οι γονείς πρέπει να είναι ανοιχτόμυαλοι και ουσιαστικά κοντά στα παιδιά τους, έτσι ώστε οι τελευταίοι να αισθάνονται ελεύθεροι να συζητήσουν θέματα όπως ο εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο.
5. Είναι ζωτικής σημασίας όταν σερφάρετε στο Διαδίκτυο να γνωρίζετε τα δικαιώματα των ανθρώπων και πώς να τα σέβεστε.
6. Οργανώστε εκπαιδευτικά σεμινάρια ή σεμινάρια σχετικά με τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο και τρόπους αντιμετώπισης.

Περιπτωσιολογικές μελέτες

Η Μπράντι Βέλα (1998-2016), ηλικίας 18 ετών, ήταν μαθήτρια γυμνασίου που αυτοκτόνησε τον Νοέμβριο του 2016 μετά από χρόνια εκφοβισμού προσωπικά και διαδικτυακά από τους συνομηλίκους της για το βάρος της. Σύμφωνα με την αδερφή της, οι εκφοβιστές δημιούργησαν ιστότοπους γνωριμιών, όπου έλεγαν ψέματα για την ηλικία της, έβαλαν την εικόνα της και χρησιμοποίησαν τον αριθμό τηλεφώνου της για να φαίνεται ότι παραδίδεται για σεξ δωρεάν για να την καλέσουν. Η Μπράντυ πυροβολήθηκε στο στήθος με όπλο και πέθανε στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα. Μετά το θάνατό της, μερικοί έφηβοι συνελήφθησαν επειδή τον εκφοβίζουν (συνεισφέροντες της Wikipedia, 2020).

Η Μέγκαν Μέιερ (1992–2006), ηλικίας 13 ετών, ήταν Αμερικανίδα έφηβος από το Μισσούρι, η οποία αυτοκτόνησε όταν κρεμάστηκε λίγες εβδομάδες πριν από τα δέκατα τέταρτα γενέθλιά της. Ένα χρόνο αργότερα, οι γονείς της, αφού πραγματοποίησαν έρευνα για το ζήτημα της αυτοκτονίας της, ανακάλυψαν ότι αποδίδεται στον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο μέσω της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης Myspace. Άτομα που σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τα μηνύματα της Meier για να μάθουν περισσότερα για αυτήν και αργότερα να την ταπεινώσουν
(συνεισφέροντες της Wikipedia, 2020).